Kleikowa afera

Tak właśnie. Od 3 dni Nataszek wcina klej. Nie bez powodu substancja ta została tak nazwana, wierzcie mi. Dla niewtajemniczonych w klejowe tematy, danie to wykwintne wielce wygląda po przyrządzeniu nie mniej, nie więcej jak klej do tapet. Smakuje, jak mniemam trochę lepiej.

Po zupowych rozterkach, postanowiłam idąc za Waszą radą posłuchać Samiczego Instynktu lub Intuicji, jak kto woli. No i głos owy powiedział : Zupom mówimy nie!
Jednak po paru dniach, kiedy cyc mój (czynny) wydojony bywał do ostatniej kropli, a Kapelusznik Szalony gmerał i warczał po zakończonym posiłku, z niezadowoloną miną, głos powiedział : Czas dać gościowi coś więcej kobieto!Nie ma na co czekać, bo chłop głodny! Klej! Daj klej!

No i dałam. Bo wydawał mi się najmniej odbiegający od mleka. Na mleku modyfikowanym, bo zanim bym nazbierała z cyca "nieczynnego" na jedną porcję, to tydzień by minął ... Bez przesady - pomyślałam.

Najpierw dałam samo mleko, a raczej babcie dały w "czasie weselnym". Nic się nie działo, tylko bąki bardziej śmierdziuszkowe. To akurat nie problem, bom taka matka walnięta, że bąki kwaśne Synowca mego uwielbiam.

A potem przyszedł ten wielki dzień kleikowy. Dziecię w pampersie samym siedzi, tata z kamerą gotów na uwiecznianie tej sceny wagi narodowej.
Akcja!
I ryk ... I plucie ... I warczenie na matkę łychę do ustek wpychającą.
Cięcie!
Koniec karmienia.
Bo młody był śpiący i cyca pomemłać chciał akurat, a nie łychę jakąś plastikową.

Następny posiłek półpłynny poszedł lepiej. Syn pojął co to znaczy łykanie substancji kleistej, pluł tylko, gdy matka w wielkości porcji na łyżeczce się zapędziła, a już hitem sezonu okazało się zagryzanie kleju stopami.
Po takiej akcji dokarmieniowej delikwent jest cały do wyszorowania, łącznie z czubkiem głowy, ale zabawę mamy przednią. ;-)

PS. A teraz krzesełka do karmienia poszukujemy, bo ileż można w furze posiłki spożywać ;-)

Więc, jeśli macie już coś sprawdzonego, to linkiem nie pogardzimy ...