Nie....Nie...

Matka postanowienie mocne miała, że w tym roku, razem z Synem swym, należycie do świąt się przygotują.
Należycie, czyli po bożemu.
Na Roratach matka za młodu, niespełna ćwierć wieku temu ostatni raz była... Ale nic, Synu przykład dawać trzeba?Trzeba!

W tym roku należycie być miała z pierworodnym swym, RAZ - w każdym z adwentowych tygodni. Chociaż.
Tylko że wyszło, jak zwykle.

Dwa tygodnie pierwsze - przeleciały, ani się matka ogarnąć zdążyła, że to już.
Wyrzut sumienia się pojawił straszliwy, więc spiąwszy poślady, matka Syna swego zapakowała. W odzienie zimowe. Lampion prawdziwy naszykowała. W dłoń chwyciła. Świecę odpaliła. I pognawszy. We dwoje. W mrok.

Dziecię dzielne wysoce. I grzeczne. Ku zdumieniu matki. Zupełnie, jakby przez Anioła jakiego zmotywowane, niewidzialnie.
Doszli. Szybko i bezproblemowo. Na nogach! Obydwoje!
Nie, nie ze względu na ambicje matczyne wcale. Wózek w samochodzie został. A perspektywa tachania owego zowąd, skutecznie matkę w kwestii tej zniechęciła.

Tak więc doszli. Przed czasem nawet, bo zapas czasowy przez matkę powzięty, okazał się zbyteczny. Chcąc przewidzieć bowiem wszelkie przeszkody, które mogą na drodze stanąć, nie przewidziała ona przeszkód braku...

Weszli. Synu nawet chętnie. W ławce zasiedli. Dzieci mnóstwo. Będzie dobrze - matka pomyślała.
I było.
Do czasu, gdy matka śpiewać ze wszystkim poczęła, syna przy tym na rękach trzymając.
Synu poliki matki swej w rączki ujął i :
- Nieeee...Nieeee - powiada.
W sposób tak przejmujący do tego... Że zignorować  tegoż nie można zwyczajnie było.
Matka chwilę w milczeniu odczekała, po czym  cicho, pod nosem całkiem nucić kwestie mszalne poczęła.
Synu czujny okazał się wielce, bo reakcja identyczna nastąpiła.
Matka zamilkła.
Za to Synu, nie bardzo...
Bo gdy tylko cisza, ogólna nastąpiła, aby "Księciu" kazanie umożliwić, Chłopina moja, na nic nie bacząc:
- Tuuu! Tuuu! - wtórować poczęła, na drzwi przez które dwadzieścia minut wcześniej weszli, wskazując.

Wyszli.
I tyle było się przygotowywania.



PS. A kiedyś, gdy jeszcze taki cwaniak nie był, tylko kluska zwykła, mała, to śpiewy matki uwielbiał... Hehhhh. Zdraaaaaaaaaadaaaaaaaaaaa!