Jak rozsądnie przytyć w ciąży.

Temat, który dzisiaj poruszę jest zaraz po porodzie, karmieniu piersią, byciu "dobrą matką", rozstępach i zmarszczkach, chyba najbardziej drażliwym tematem wśród kobiet.
Być może po tym wpisie niektóre z Was poczują się urażone, bądź zwyczajnie się na mnie wkurzą.
Bo nie lubimy prawdy. Bo prawda w oczy kole.

Waga.
A dokładniej TYCIE.
Tycie w ciąży.
Która z nas nie jest na niemal permanentnej diecie.
Jeżeli nie jesteśmy na diecie, to zwykle unikamy odzieżowych zakupów na żywo, bo widok własnej doopy w sklepowej przymierzalni zwyczajnie nas dobija.
Ewentualnie zżerają nas wyrzuty sumienia po kolejnym pochłoniętym ciastku czy batonie, choć wmawiamy sobie, że kochanego ciałka nigdy za dużo.

A w ciąży?
W ciąży to w końcu JESTEŚMY USPRAWIEDLIWIONE! Mamy apetyt, mamy dziecko w brzuchu, więc dla JEGO DOBRA możemy żreć do woli. A przy tym tyć. Bo przecież i tak potem się schudnie. Karmiąc piersią, to w ogóle raz, dwa, trzy schudnie się właściwie samo.

W pierwszej ciąży przytyłam osiemnaście kilo. Razem z pięcioma nadprogramowymi jeszcze sprzed ciąży - dwadzieścia trzy.
Dwadzieścia trzy kilogramy przy metrze sześćdziesiąt wzrostu. Wyglądałam jak ciężarna świnia, ewentualnie foka tudzież waleń. I nie przesadzam.
Wygląd nie był jednak najgorszy.
Najgorsze były fizyczne dolegliwości. Nadwaga "dusiła" mnie od piątego miesiąca. Męczyła mnie permanentna zgaga, zaparcia. STRASZNIE bolał kręgosłup, że już nie wspomnę o puchnięciu stóp, rąk, wszystkiego! W dziewiątym miesiącu miałam wrażenie, że pęknę w szwach.

Razem z porodem, w szpitalu zostawiłam osiem kilo, Potem zeszły jeszcze trzy. Potem pomimo karmienia piersią wróciły dwa...
Dwanaście kilo chudłam przez cztery miesiące na restrykcyjnej diecie, okraszonej częstymi, intensywnymi treningami. BO NIE MOGŁAM NA SIEBIE PATRZEĆ. Bo osiem miesięcy po porodzie, gdy przymierzałam jakąś kieckę w sklepie, pani ekspedientka zapytała mnie, który to miesiąc! Ciąży...
Pozbycie się tego dziadostwa kosztowało mnie tyle wysiłku i wyrzeczeń, że powiedziałam sobie - nigdy więcej!

Aktualnie jestem w trzydziestym siódmym tygodniu ciąży i przytyłam dziewięć kilo. Dziecko jest większe, niż wskazuje norma w tym czasie.
Ta ciąża była diametralnie różna od wcześniejszej i jestem pewna, że ogromny wpływ na to miała zmiana trybu żywienia. Czułam się dobrze. I dziś się czuję. Praktycznie żadne z wyżej wymienionych dolegliwości mnie nie męczy.

Nie, nie odchudzałam się. Nie głodziłam się. Nie miałam takiej możliwości, bo gdy tylko pojawiał się głód, musiałam zjeść NATYCHMIAST! Bo czułam, że za chwilę umrę, ewentualnie padnę na pysk.
Wykluczyłam natomiast "złe węglowodany". Ciastka, batoniki, białe pieczywo, biały ryż, cukierki, czekoladki, chipsy Pozwalałam sobie na kawałek torta, ciasta okazjonalnie. Gdy miałam nieokiełznaną ochotę na słodkie - jadłam kawałek gorzkiej czekolady lub robiłam sobie ma słodko pyszną inkę z mlekiem.

Nie piłam kolorowych napojów. W zamian za to dużo wody, niesłodzonych soków, zielonej herbaty, zbożowej kawy z mlekiem. Duuużo mleka!
Jadłam regularnie co trzy godziny.
Na pierwsze śniadanie jogurt naturalny, trzy łyżki płatków owsianych, banan, brzoskwinia, ananas, mrożone truskawki, w zależności na co miałam ochotę.
Na drugie - ciemne pieczywo, chuda wędlina, twarożki ze szczypiorkiem, sałatka.
Na obiad - chude mięsa, KASZE lub ziemniaki (bez masła, śmietany), zawsze surówka. Duuużo surówki. I zupy. Dużo zup! Razem z mięskiem.
Codziennie w ramach deseru jadłam OWOCE. Czasami orzechy, suszoną żurawinę, jagody goi.
Na kolację różnie - w zależności na co miałam ochotę. Przez dwa tygodnie na przykład jadłam codziennie pomidory z mozzarellą, bazylią i pesto;-) Czasami surowe jarzyny. Czasami jogurt, a czasami kubek kakao lub szklankę wody - bo na nic innego nie miała ochoty.
Gdy mnie naszła ochota - grzeszyłam. Zdarzyły się frytki z McDonalda, skrzydełka z KFC, wieczorna pizza. Jednak sporadycznie.

Na podstawie obserwacji swojego organizmu wnioskuję, że kluczowa jest zmiana przyzwyczajeń żywieniowych już przed ciążą. Do tego dobrze mieć unormowaną pojemność żołądka.Trudno zachować rozsądek, gdy mamy rozepchany żołądek i ciągle chce nam się jeść.
No i te nieszczęsne węglowodany, których możesz zjeść tonę, a i tak za chwilę jesteś głodna. I to podwójnie.
Albo wygładzanie się "bo nie miałam czasu". Organizm jest tak przerażony, że mogłabyś wtedy zjeść tonę żarcia żeby poczuć cień sytości.
Nie bez znaczenia jest także przygotowanie ciała do ciąży poprzez porządny, co najmniej kilkutygodniowy wysiłek fizyczny. W im lepszej formie zaczniesz, w tym lepszej skończysz.

Książkowo w ciąży powinno się przytyć 12-14 kilo. Mieści się w tej sumie waga dziecka, wód płodowych, łożysko, zwiększona objętość krwi i wody w organizmie, powiększony biust i ok. trzech kilogramów nadprogramowej tkanki tłuszczowej.
Nie obraź się, ale reszta to Twoja bezmyślność, próżność i łakomstwo.
Twoje obżarstwo, trzeci baton, czwarta szklanka coca coli, codzienny burger z McDonalda czy nawet zwykłe tłuczone ziemniaki z sosem, nie są niczym dobrym dla Twojego dziecka, nawet jeśli babcia czy teściowa mówią - jedz za dwóch, teraz musisz o siebie dbać...