Dziecię Boże

Przede wszystkim sytuacja gorączkowa opanowana. I tak, jeśli mogę krótko podzielić się swoimi spostrzeżeniami, to :
-szczepienie było o 9 rano (5-cio składnikowa szczepionka chyba wycofana, więc mały dostał refundowaną i pneumokoki)
-gorączka wystąpiła o 24.00 - 37 stopni
- o 3 było już 38,5 - czopek z paracetamolem Eferalgan - spadła
- o 6 - znów 37,5
- 8 - 37,9 - czopek j.w.
- 10 - 38,5 - zero reakcji - Eferalganu nie polecam
- 12 - 36,5 po rozebraniu bobasa do samego pampersa - kompresach na czółko i kark z podartej     pieluchy tetrowej. - polecam
- 14 - 37stopni i tak cały dzień.
- 19 - chłodna kąpiel - woda 35stopni  - polecam
- 20 spadek temp do 36
- na drugi dzień - 14 - 37,9 -  rozebranie bobasa j.w.
- reszta dnia 37.
- 20 - chłodna kąpiel i spadek temp., ale niespokojna noc.
- 8.00 - teraz spokój:-) (puk, puk w niemalowane)

Po drugie;-)

Dzisiaj mija dokładnie tydzień odkąd ochrzciliśmy naszego pisklaczka. Już od dawna bardzo mi zależało, żeby powierzyć moje dzieciątko opiece Szefa:-) Możecie teraz pukać się w czoło, albo pomyśleć, że jestem nawiedzona, ale w tej kwestii bardzo mi się w ciąży pozmieniało i czuję potrzebę obcowania z Najwyższym, bo jakoś nabrało to wszystko sensu... Do kościoła nie biegam, ale... Chociaż się staram:-)

Uroczystość była PIĘKNA. Odbyła się równo w rok po naszym ślubie. W tym samym kościele, w tym samym też, w którym jeszcze nie dawno tak pięknie z dziecięciem jeszcze w brzuszku przeżyłam pasterkę. Chrztu udzielał ten sam cuuuuuuudowny nasz KSIĘCIU.

Kościółek jest skromny i baaardzo klimatyczny. Na środku, lekko po prawej stronie stoi chrzcielnica. Tam w połowie mszy zbierają się rodziny chrzczonych dzieci z bobasami, Księciu i wszystkie dzieciaki obecne w Kościele. Cała reszta ludzi zwraca się w kierunku tego miejsca.

No i co dalej? Dalej, to wyłam jak stado bobrów, tak mnie to jakoś wzruszyło niesamowicie, że teraz dziecię moje zostało obmyte z grzechu i dołącza do tej prawdziwej rodziny naszego kościoła i od teraz będzie pod opieką Szefa i aniołków i nic mu już nie grozi...

Dobra koniec z tymi religijnymi wywodami, bo pewnie zaraz na prawdę wyjdę na nawiedzoną.
Dodam tylko, że dziecię najpierw było zachwycone ilością światełek, milczało więc z zachwytu, a potem zasnęło i spało do samego końca na rękach moich, co dokładnie odczułam dnia następnego...

Po wszystkim mieliśmy obiadek w bardzo klimatycznej knajpce "Pod Aniołami", gdzie w sumie pierwszy raz spędziliśmy "połączonymi" rodzinami bardzo miłe popołudnie, wśród tysiąca różnych aniołów, przy eterycznej muzyce, w bardzo dobrej aurze:-)

Po trzecie
Wczoraj minął dokładnie rok, odkąd zaszłam w ciążę... Pamiętam jak dziś, jak siedząc wieczorem na nadmorskim tarasie, paląc cieniutkiego papieroska, zastanawiałam się, co my najlepszego zrobiliśmy.
A ilekroć po ulicy szła mama z rozwrzeszczanym bahorkiem, dostawałam dreszczy i oblewało mnie przerażenie, co to będzie jeśli rzeczywiście tym razem zaszliśmy w ciążę... Matko, jakie teraz to wydaje się śmieszne. Bo przecież zrobiliśmy wtedy coś najlepszego, co w ogóle w życiu mogliśmy zrobić...

A po czwarte
Zrobiłam sobie wczoraj prezent. Coś TYLKO DLA MNIE. Coś na co miałam ochotę już dawno temu. Doczepiłam sobie profesjonalnie rzęsy. Zabieg trwał 3 godziny. Trzy upojne godziny na leżąco. Trzy godziny nicnierobienia. Trzy godziny przy dźwiękach cuuudownej muzyki. I tylko muzyki. Trzy godziny tylko dla mnie. A na koniec jeszcze ten powalający efekt. No i super wygoda, bo nie trzeba się malować, bo nawet sote buzia wygląda jakoś tak ładnie...
Mam tylko wrażenie, że tak bardzo spragniona czegoś dla siebie, prosząc Panią o najbardziej wypaśne rzęsy, troszkę przesadziłam... To jest właśnie jeden z przykładów babskiej próżności, ale i tak bardzo polecam.

Przypominam o mojej akcji http://mamuskamartuska.blogspot.com/2011/06/samopomoc-babska.html. Został jeszcze tydzień do zgarnięcia nagrody - niespodzianki. Zatem mamy do klawiatur siadamy i piszemy!

PS. Nie chwaląc się, dziecię zebrało tyle kasy, że jak tak dalej pójdzie to po komunii kupi sobie ferrary, a po weselu willę na Bali :-) Musimy troszkę chyba naprostować tą naszą rodzinkę...