Eco Mama

Do tej pory informacji na temat eco mam dostarczały mi jedynie media. Przyznaję, że przyglądałam się im z zaciekawieniem. Ich filozofia dotycząca dzieci była mi bardziej bliska, niż daleka. Pewne elementy nawet mi się podobały.

Dzisiaj miałam okazję zobaczyć i usłyszeć "okaz ten" z bliska;-)
Umówiłam się na spacer  z koleżanką, która uprzedziła mnie, że będzie dzisiaj ze swoją znajomą.
Spotkałyśmy się we trzy.

Pierwsze co mnie nieco zaciekawiło to fakt, eko mama przyszła z córeczką w nosidle na piersi. Fajnie - pomyślałam. Do dziś z rozrzewnieniem wspominam nasze spacery "w chuście". Teraz nie mam już odwagi, bo po piętnastu minutach kręgosłup pękłby mi w pół. Eco mama wózka nie posiada w ogóle. . .

Następnie zauważyłam, że eko dzidzia ma na sobie jeden rękawek, rajstopki i opaskę (nie na uszach). Tyle. Skarpetek czy bucików, ewentualnie czapki czy kapturka chociaż - brak. Dodam, że spacer był późnym popołudniem, a temperatura była taka, że po kilku minutach ja samacofnęłam się do domu, żeby zamienić jeden rękaw na ciepłą bluzę i wiatrówkę.
Spoko - pomyślałam. Pewnie eco mama hołduje teorii, aby nie przegrzewać. Może mała już przywykła. . .
Głupio mi się nawet lekko zrobiło, bo Nacio w śpiworku, w kurteczce na polarku, z czapeczką bawełnianą na głowie i chustką pod szyją. A przecież też stosuję się do wspomnianej teorii, zwłaszcza że Syn mój bardzo potliwy ;-)

Poszłyśmy do parczku. Koleżanka nie - mama postanowiła nakarmić swą córcię, która marudziła. Przysiadłyśymy na ławce. Żeby zagaić, zapytałam odruchowo, czy eco mama też jeszcze karmi piersią.
Ano okazało się, że karmi nadal swą jedenasto miesięczną córcię i to głównie piersią, czasami podaje ciut owoców. Hmmmmm.

Dodam jeszcze, że w między czasie wyplątawszy dziecię z nosidła, zdjęła małej eco pieluszkę w grochy i wysadziła małą za ławką. W powietrzu. . .

Natomiast, kiedy zaproponowałam małej ciacho lub chrupę, które mój wylajtowany Syn akurat wpylał, obserwując rówieśniczki - odmówiła bo to słodycze, a ona nie podaje. . .

Wyrodna - pomyślałam. O sobie oczywiście. Ładnie to tak, żeby w syna od maleńkości węglowodany pakować?
Jednak szybko otrzeźwiałam, bo to przecież tylko ciastko małe na podwieczorek było, a nie napad na cukiernię.

No i właśnie. Kurcze, szanuję każdą mamę, razem z nieraz odmiennymi poglądami, ale wiecie co, doszłam do wniosku że przegięć nie cierpię. I działają na mnie jak płachta na byka. Może niektórym się wydać, że jestem ignorantką zwykłą, ale wyznaję jedną podstawową zasadę - RÓWNOWAGA. Uważam, że jeżeli z niczym nie będę przesadzać, to Synkowi nie zaszkodzę. W małych ilościach nie zaszkodzę maluszkowi ani parówką (min. 87% mięsa ofkors) ani ciastkiem, ani nawet herbatką z granulek. Dziecko powinno powoli próbować różnych rzeczy. Natanek je posiłki z "wiejskich warzyw", drób co przy domu robaczki skrobał, jaja zwykle od kur szczęśliwych. Ale kurcze, jak mi rarytasów tych zabraknie, to nie robię afery, tylko gotuję z mrożonki. Jajo od czasu do czasu od kury z klatki tez zabójcze nie jest. . .

Nie rozumiem mam, które popadają w cyco-obsesję, które w ogóle nie dają dzieciom soków, bo tylko woda jest odpowiednia, do zupki dodają wstrętny olej, bo masło szkodzi, i mają zgryz jak zachować stare warzywa, bo nowalijki nie są tak samo okej.

Może gdybym dostała jakieś mądre argumenty, to w końcu bym pojęła. Nie zarzekam się.