Maaaaa?

Przemiany lingwistyczne  w słowniku Potomka mego od zawsze przebiegały w sposób niezwykle zaskakujący.
Zawsze jakoś najbardziej zwracałam uwagę i analizowałam  słowa określające MNIE - RODZICIELKĘ.

Na początku byłam "Tatatatatata". Ale spoko, bo wówczas wszystko było tatatata. Potem pojawiło się "mama". Radość przynosząc jednak  do czasu, gdy "mamą" dziecię określiło ciocię, babcię...Hehhhhh.

W końcu uszy moje usłyszały upragnione, wyczekane, jakże cudnie osobowe : "mamooooo". Mamooo było tylko moje, babcia stała się "ciocią"...Ufffffff;-) Mamoooo budziło mnie o poranku, mamoooo wołało mnie z drugiego pokoju, jęczące mamooo uczepione nogi, podczas ekspresowego gotowania obiadu, sprawdzało silę mojej cierpliwości.

Od kilku dni jestem "Maaaaa?". Tak. Nie dość że przedłużone "aaaaa", to jeszcze z intonacją pytającą. I nawet może przełknęłabym to skrócenie mojej osoby... Ale gdy ostatnio ukochane "Ciociam Cie" Synu zamienił na "Cie" - ręce matczyne opadły;-P

A tak z poza tematów lingwistycznych, to zmęczona jestem.
Zmęczona, bo jak to ostatnio moja bliska koleżanka celnie określiła - "Pomiędzy". Zagubiłam siebie gdzieś pomiędzy : synowym zębem, pracą w pędzie, strachem o życie dwóch bliskich mi osób, bezsilnością w tłumaczeniu, proszeniu, pomiędzy szpitalem, różańcem, stertami prania do poskładania, śnieżycą, ciągłym marzeniem o gorącej, spokojnej kawie,  nienormalnie przespaną nocą, bo coś dolega, tęsknotą za Synkiem i chęcią przed nim ucieczki na trochę...
Ale jeszcze chwilkę. Bo wiem, że to minie...Zawsze mija;-)