Jestem złaaaaaaaa! Mów mi ZOŁZA!

19:04.
Usiłuję wejść do domu. Z całym majdanem i wyjącym dwulatkiem, który powtarza z uporem maniaka - Dzieci! Dzieci! Dzieci! Łeeeeeee!
Torba na ramieniu jest wypełniona po brzegi. Waży chyba z sześćdziesiąt kilo.
Jak wielbłąd!
Czuję się jak pieprz.....y wielbłąd!
Cholera jasna!
A pęcherz zaraz mi pęknie.
Kiedy to ja ostatni raz w ogóle...?
Nie no, żeby nie mieć czasu na siku?!
Wtaczamy się do domu.
A Ten leży.
No tak. Wrócił i leży. Niektórzy to sobie poleżą.
Cholera jasna.
Za pół godziny mamy wyjść na rowery, a Ten leży.
Jasne.
- Zdejmij mu buty na wycieraczce. I tam wysyp piasek!
Zdejmuje. Wysypuje.
Ja zdejmuję swoje. Resztki piachu wysypują się na podłogę.
Ubieram klapki. Idę do kuchni.

F....ck!
Jaki tu syf. Nie, no zwariuję! Nie mógł pochować do zmywarki nawet!
Oczywiście, że nie mógł!
Musiał sobie poleżeć.
Po pracy!
A ja?! Kiedy to ja sobie poleżę po pracy?!
Bo nie przypominam sobie, czy w ogóle leżałam kiedyś po pracy.
Na bank nie!
Chowam naczynia do zmywarki, wycieram blaty.

Idę do łazienki.
Siadam na sedes.
Ja pier......le! Ten to zawsze musi nawciskać do tego kosza, tak że się wysypuje. Jeszcze rano się nie wysypywało, ale wystarczy, że naupychał swoje wielgachne spodnie i dwa wielgachne tiszerty i już miejsca nie ma. Musiało TO takie wielkie urosnąć?!
Wychodzę.
Pod nogami czuję chrzęszczenie.
Nie nawidzę tego!
Piach pod stopami, w domu doprowadza mnie do pasji!
Cztery kroki później czuję, że zaraz TRAFI MNIE SZLAG.
Pieprz.....na piaskownica!
Nie pójdziemy tam już.
NIGDY! Nie nawidzę jej!
Nie dość, że Synu przez nią i te wszystkie dzieci i cały ten cholerny plac zabaw rozbestwił się jak dziki wół...
Nie dość, że człowiek umiera tam z nudów, bo ile można siedzieć i robić cholerne babki...
To jeszcze potem ta wszechogarniająca masakra piaskowa w domu.
Nie! Nie pójdziemy i już!
Wyjmuję odkurzacz.
A Ten - leży.
Oczywiście, że leży.
Po pracy przecież jest!
Wduszam przycisk.
Odkurzacz zaczyna wyć.
A ja - nerwowo odurzać.
Nie zdążę no!
Teść ma przyjść do małego za siedem minut, a tu taki sajgon. Chyba umrę ze wstydu.
Nie no zaraz eksploduję.
Przysięgam, że wystrzelę w kosmos i rozpadnę się na milion kawałków.
Ciągnę z impetem za rurę, aby odkurzacz się przesunął.
Synu najeżdża nań swoim dużym autem. Zaciskam zęby i posyłam mu ostrzegawcze spojrzenie.
Nie, mamusia nie będzie się teraz bawić.
Mamusia jest złaaaaaaaaaaaa!
Kończę.
Chowam odkurzacz.
Wchodzę do sypialni.
Mały pokłada się na łóżku.
A co to tutaj...?
F......ck!
Wraaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!
Piach!
Cała tona piachu, którą mój pierworodny wytrzepał z kieszeni i innych zakamarków w spodniach.
Nosz ku..............!
Wyjmuję odkurzacz.
Ciągnę do sypialni.
Odkurzam z zaciśniętymi zębami.
Chowam odkurzacz.
Wchodzi dziadek.
Uffffff. Zdążyłam.
Wychodzimy.
Milczę.
Wchodzimy do auta.
Milczę.
Ruszamy.
- I co teraz tak milczeć będziesz?
Milczę.
- Haloooooo.
- Tak. Będę milczeć bo jestem zła!
- Dlaczego?
- Proszę Cię. Najlepiej się do mnie w ogóle nie odzywaj.
Wchodzimy do fitness klubu.
Biorę kluczyk od szatni. przebieram się. O, dziewczyny już są.
Wsiadam na rower...
On z tyłu. Widzę go w lustrze. Leniwiec piep.......ny.
Startujemy....


Wychodzimy z klubu.
- Kochanie ale byłeś dzielny. Tylko nie możesz tak unosić ramion podczas jazdy. Musisz się prostować, bo będą bolały Cię plecy.
Nie bolą Cię? Kupiłam dzisiaj taki dobry chlebek, wiesz? Taki prawdziwy, na zakwasie. Specjalnie dla Ciebie...