Estrogeny.

Wychowywałam się w domu pełnym kobiet.
To znaczy kobieta była jedna - naczelna - mama. My stałyśmy się kobietami z czasem.
My, czyli ja i dwie moje siostry.
Było nas razem cztery.
I tata.
Do tego dochodziły babcie, prababcie, ciocie.
Silne kobiety.
Duża przewaga estrogenów.


Miałam kiedyś w pracy pewnego kolegę.
Mam w zasadzie nadal, tylko kontakt już nikły.
Z domu - rodzynek.
On, dwie siostry, mama, no i tata.
Jego więź z mamą, z siostrami była dla mnie zjawiskiem.
Chłopak bardzo emocjonalny, współczujący, a przy tym zadbany, czysty taki, bez złych nawyków.
Dobrze ubrany, wyprasowany, paznokieć czysty, but też.
Błyskotliwy. Ambitny. Pracowity.
Do tańca i do różańca.
Bardzo fajny facet.

Jego siostra była chora.
Czekała na przeszczep serca w specjalistycznym szpitalu, chyba w Zabrzu.
Była przy niej mama.
Codziennie.
Przy łóżku godzinami.
Wynajmowała pokoik przy szpitalu.
A ten mój kolega w każdy piątek, zaraz po pracy wsiadał w auto i gnał setki kilometrów, żeby być z nimi.
Ze swoją siostrą i mamą.
Pamiętam, jak bardzo mnie to zawsze wzruszało.
Raz opowiedział, że przyjechał, odwiedził siostrę i gdy zrobiło się późno, zabrał mamę ze szpitala do tego małego pokoiku.
Była smutna.
Zmęczona.
Leżeli tak obok siebie w ubraniach, a on ją po prostu przytulał.
I nie mówili za wiele.
Wiedział, jak bardzo było jej ciężko.
Po prostu był.
I choć bał się tak samo, jak mama, wspierał ją z całych sił.
Opowiadał mi to przez telefon.
A ja po drugiej stronie słuchawki wyłam jak bóbr.
Nad ta siostrą.
Mamą.
Nad nim.

Później, gdy brał ślub ze swoją cudną dziewczyną, miałam okazję poznać tę mamę.
Tę mamę, której udało się wychować tak wyjątkowo ciepłego i wrażliwego chłopaka.
Mój syn miał wtedy pięć miesięcy.
Zapytałam jej, jak to się wychowuje takiego fajnego syna.
Zaśmiała się. Zwyczajnie - powiedziała...

A ja mam wrażenie, że w tym przypadku to te estrogeny właśnie. Kobiety, które go otaczały, zaraziły go swą wrażliwością, zrozumieniem, ciepłem, umiejętnością współczucia. Nauczyły go poprzez interakcję z nimi  lepiej rozumieć żeński ród.

I mój syn kiedyś będzie miał rodzeństwo.
Nie wiem jakich hormonów będziemy mieli więcej w naszym domu, ale cieszę się z jednego.
Że już teraz ma przecudowny kontakt z fantastycznymi kobietami - babciami, ciociami.
Wszystkie razem mogłybyśmy z tej miłości założyć fanklub.
Moje siostry są w nim zakochane.
On również absolutnie je uwielbia.

Ostatnio nocowała u mnie moja najmłodsza siostra.
Jest między nami różnica siedemnastu lat.
Bliżej jej do Nacia, niż do mnie ;-)

Zniknęli z mym synem w jego pokoju na długą chwilę.
Nagle syn mnie woła uradowany.
I co się okazuje?
Posklejali kilka kartek ze sobą, aby mieć duży arkusz papieru.
Nacio został odrysowany na leżąco. Potem pokolorowali farbami odbicie.
Następnie poodbijali łapki.
Na końcu Nacio wylądował w wannie.
Moja siostra ma piętnaście lat i jest absolutną idolką mojego syna ;-)

A poniżej kilka zdjęć z drugą - równorzędną idolką ;-)