Niedzielny obiad.

W niedzielny poranek...

Matka wstała o świcie.
W biegu siorbnęła trzy łyki kawy, buty wrzuciła w pośpiechu.
Chwyciła torebkę, laptopa i pognała.
Bo sytuacja tego wymagała.

Miała gotowy plan, szczegółowo obmyślony...
Kilka dni wcześniej, gdy szlochała w mężowy rękaw nad swym ciężkim losem, ogromem zadań i brakiem sił ostatnich - usłyszała...
Radę doskonałą.
Radę, którą poznała już kilka lat wcześniej.
Na jednym z koncernowych szkoleń.

- Kochanie, jeśli chcesz osiągnąć cel, a ten wydaje się odległy i wszystkiego masz dość, to musisz przekazać część obowiązków komuś innemu.

Tak! Prawda genialna w swej prostocie.
Matka prawdę zapamiętawszy, łzę otarła ostatnią.

W związku z tym, w niedzielny ów poranek, nadmieniła Matka jedynie, drzwi już prawie zamykając za sobą, aby Ojciec Syna obiad niedzielny przygotował.
Od podstaw.
Wymyślił.
Zakupił składniki - małoletniemu przyda się spacer.
I danie obiadowe ugotował...

No bo przecież Matka nie może wszystkiego na raz. Choćby bardzo chciała...
Wszystkiego nie udźwignie sama. Dlatego właśnie musi część obowiązków przekazać komuś innemu...

Drzwi zamknęła.
Z uśmiechem w sercu i myślą w głowie - poradzi sobie! W końcu nie byle kogo na ojca swego potomka wybrała. Kreatywny jest i inteligentny...
Skoro Ona sobie radzi - CODZIENNIE, to i Jemu nic nie stoi na przeszkodzie.

Po około dwóch godzinach od pracy odrywa ją sms następującej treści:

" Kochanie przeanalizowałem skład lodówki i wiem już, co zrobimy na obiad. Masz do wyboru  dwa zestawy:
1 - stary ryż zmieszany z owocami z puszki plus kawałki camemberta i oliwki.
2 - sałatka - groszek, siekane ogórki z musztardą, chrzanem i odrobiną masła i to wszystko przyprawione żurem -  koncentratem.
Zamiast kompotu  - barszcz czerwony Aliny.
Mmmmmmmmmm, palce lizać.
Napisz tylko, kiedy wrócisz, żebym zdążył to wszystko wrzucić do mikrofali."

Taaaaakkkk...
Inteligentny...
I niedoceniany...
;-)